Tienerboekrecensie - Het dagboek van een jong meisje van Anne Frank.
Een must-read tienerboek van Anne Frank
Het dagboek van een jong meisje boekrecensie met waardering
Ontdekt op de zolder waar ze de laatste jaren van haar leven doorbracht, is het opmerkelijke dagboek van Anne Frank sindsdien een wereldklassieker geworden: een krachtige herinnering aan de verschrikkingen van de oorlog en een welsprekend bewijs van de menselijke geest. In 1942, toen de nazi's Nederland bezetten, ontvluchtten een dertienjarig Joods meisje en haar familie hun huis in Amsterdam en doken onder. De volgende twee jaar, totdat hun verblijfplaats aan de Gestapo werd verraden, woonden zij en een ander gezin afgezonderd in het 'achterhuis' van een oud kantoorgebouw. Afgesneden van de buitenwereld werden ze geconfronteerd met honger, verveling, de voortdurende wreedheden van het leven in beperkte ruimtes en de altijd aanwezige dreiging van ontdekking en dood. In haar dagboek heeft Anne Frank levendige indrukken vastgelegd van haar ervaringen in deze periode.
Haar verhaal is afwisselend bedachtzaam, ontroerend en amusant en biedt een fascinerend commentaar op de menselijke moed en zwakheid en een meeslepend zelfportret van een gevoelige en energieke jonge vrouw wier belofte op tragische wijze werd afgebr
Ik vond Het dagboek van een jong meisje een uitstekend boek. Ik zou het boek met 5 sterren beoordelen. Ik ben in het boek begonnen toen ik jonger was en ik vond het niet zo leuk. Nu ik ouder ben, heb ik enorm genoten van het boek. De mensen waren erg gezellig en ik vond het altijd leuk als mevrouw van Daan ergens over moest klagen. Haar verdedigingen en klachten waren misschien vervelend voor de mensen die in het Achterhuis woonden, maar voor mij waren ze erg grappig.
In het begin maak je kennis met de mensen die bij Anne wonen. Ze had baantjes in het Achterhuis en er waren momenten dat ze zich niet veilig voelde. In het midden vindt Anne zichzelf en ze maakt fases van depressie door en probeert verbinding te maken met zichzelf. Ze heeft ook een problematische relatie met haar moeder en ze maken het grootste deel van het boek een moeilijke periode door. Een ander ding is dat Annes dagboek herkenbaar kan zijn omdat ze problemen had die sommige lezers misschien hadden. Een voorbeeld is depressie en eenzaamheid. Tegen het einde wordt ze gelukkiger nu ze een vriend in het Achterhuis heeft gevonden die ze in vertrouwen kan nemen. Haar vriend is Peter, van wie ze dacht dat hij een plaag was, maar toen ze eenmaal tot hem doordrong, besefte ze dat hij ook liefde nodig had.
Het dagboek stopt als ze over haar fouten praat. Het kan vreemd zijn als ze praat over wat ze na de oorlog gaat doen, terwijl ik weet dat ze sterft voordat de oorlog voorbij is. In veel van haar bijdragen vertelt ze hoe haar familie over haar denkt. In gedachten heeft ze het gevoel dat haar familie alleen haar fouten ziet en dat ze de tweede kant van Anne zien, en niet de goedhartige, grappige eerste kant van Anne. In haar aantekeningen vertelt ze veel over hoe ze haar gevoelens moet verdoezelen, en ze stort vaak alleen in als ze alleen is. Op die momenten huilt ze en huilt en huilt. Het leven in het Achterhuis was niet gemakkelijk voor Anne, maar ze deed het om te proberen veilig te zijn.
Door dit alles voelde ik me bedroefd omdat ze een geweldig leven had kunnen leiden als ze zich schuilhield.
"Lees meer":Boekrecensie: Een spotvogel doden (Harper Lee).
als iemand geïnteresseerd is om dit boek in audio te luisteren. ze kunnen in de Engelse versie luisteren.
bij het online zoeken naar deze boekrecensie gebruiken ze het volgende trefwoord.
